Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον Κατηχητικό Λόγο του το βράδυ της Ανάστασης μάς υπενθυμίζει, μέσα στη χαρμόσυνη πανηγυρική ατμόσφαιρα, πως μέτρο αληθινής ύπαρξης για τον άνθρωπο είναι η φιλανθρωπία, που προσκαλεί, υποδέχεται και φιλοξενεί όλους αδιάκριτα, γιατί αυτή επιτρέπει την «άνθηση» του μυστηρίου της φιλίας και της κοινωνίας, της χαράς και της αγάπης, απαραίτητων για την «ανάσταση» της ψυχής του ανθρώπου. 

Μέσα σε αυτό το «περιβόλι» της παράδοσής μας «μοσχοβολά» και το άσμα «Λαμπρής χαρά» που ο Δ. Κ. Παπαδόπουλος (Σταυριώτης) συμπεριέλαβε στο άρθρο του «Άσματα του χωρίου Σταυρίν», Αρχείον Πόντου της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, 14 (1949), 64. Σε αυτό παρουσιάζονται με πολύ παραστατικό τρόπο η σημασία, η συμμετοχή και τα συναισθήματα όλων των Ελλήνων του Πόντου στη μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας, το Πάσχα (Πάσκα ή Λαμπρή στον Πόντο), ειδικά στη διάρκεια των «λαμπροήμερων», δηλ. το βράδυ του Μ. Σαββάτου, ανήμερα της Ανάστασης (την Κυριακή των Κυριακών) και τη Δευτέρα του Πάσχα.

Η εικαστική δημιουργία στην αναρτημένη φωτογραφία είναι της ζωγράφου Σοφίας Αμπερίδου, που τη φιλοτέχνησε μετά από παράκλησή μας. Το έργο «Λαμπρής Χαρά» είναι εμπνευσμένο από το ομότιτλο σταυριώτικο άσμα και για πρώτη φορά παρουσιάζεται δημόσια (την ευχαριστούμε πολύ).

Ελεύθερη απόδοση του Σταυριώτικου άσματος στη Νεοελληνική

Ζούμε με την υπομονή και με μια ελπίδα

και αναμένουμε τη Λαμπρή, τις γιορτινές τις ημέρες,

Χριστού χαρά θε να μας ʼρθεί με το «Χριστός Ανέστη».

Στις τρεις ημέρες της Λαμπρής όλοι οι καημοί ξεχνιούνται

κι οι πεθαμένοι κι οι ζωντανοί, όλοι τους ανταμώνουνε και γίνονται ένα.

Κι οι  πεθαμένοι χαίρονται, γι’ αυτούς  πολλά κεριά θα ανάψουν

κι οι κολασμένοι πάλι χαίρονται, θα δούνε φως και ημέρα.

Οι άκλαυτοι θα χαίρονται, πολλοί θα τους θρηνήσουν,

και όσοι εστερήθηκαν γιά το ξόδι γιά τον τάφο [χαίρονται], αφού από τη λησμονιά στις θύμησες πολλοί θα τους καλέσουν.

Και οι ζωντανοί χαίρονται, που θα καλοπερνούνε,

και οι αμαρτωλοί το ίδιο χαίρονται, συγχώρηση θα λάβουν·

Χαίρονται και οι παντέρημοι, παρηγοριά θα βρούνε,

χαίρονται κι όσοι το λόγο έδωσαν, γιατί θ’ αρραβωνιαστούνε,

χαίρονται κι όσοι αρραβωνιάστηκαν, τα στέφανα θα βάλουν.

Οι γέροντες χαίρονται, θα πάν’ να κοινωνήσουν,

Κι οι γερόντισσες χαίρονται, θα πάν’ να προσκυνήσουν,

Τα παλικάρια χαίρονται, πάν’ να λειτουργηθούνε,

και τα κορίτσια χαίρονται,  θα στολιστούν τα γιορτινά, θα βάλουν τα καλά τους,

και τα παιδάκια τα μικρά κόκκινα αυγά τσουγκρίζουν.